Het is geweten dat het merendeel van de pers 'sympathiek-rood' schrijft. Ik weet dit eigenlijk minder want ik lees als economist alleen De Tijd ("da taad da assansaa") maar ook daar is het mij héél duidelijk als lezer dat hun laatste fiscale beroepsjournalisten weg zijn en dat de groep van De Morgen de eindredactie controleert (gelukkig is er nog de internationale en Nederlandse pers, nr.1 genomineerd qua journalistieke vrijheid). Bewijs: een titelkop die zegt "De werkloosheid is minder snel gestegen". Dit is allesbehalve objectief (manipulatie van feit dat werkloosheid nog steeds stijgt) en zo'n titelkop in de opleiding journalistiek leidt tot een BIS-jaar. Dit 'rode karakter' vloeit mijns inziens nog steeds voor een groot stuk uit de mei 68 revolte (kijk ook naar verschillende VRT-leden), waarvan zelfs onze jeugd-geest nog een echte een uitloper was (wij waren ook tegen roken en ik ben gestart met roken na het verwijt dat ik daar niet kon over oordelen omdat ik nooit gerookt had; ik ben vrij snel terug gestopt en begrijp intussen hoe moeilijk dat ook is waardoor ik veel milder geworden ben; mijn dierbare schoonvader is ook overleden aan de gevolgen van longkanker). In mijn klas in het Sint-Leocollege te Brugge was het zwaarste sociaal misdrijf iemand te 'klikken'. Men kwam er keihard op voor de sociale groep die een leerlingengroep moest zijn. Naast mij in de klas zat toen trouwens de sublieme en zeer gevoelsvolle schrijver Bart Moeyaert, maar deze werd 'gebuisd' voor wiskunde, wat hem het jaar erop naar de kunsthumaniora te Gent bracht (contact met hem en zijn pa bleef omdat hij aan de andere kant van de Damse Vaart woonde en ik qua talen altijd graag moeilijk deed - queeste naar de oerklanken). Ik heb daarop een zwaar kritisch schoolartikel gepubliceerd en met een aantal hebben we die wiskunde leerkracht daarop vrij hard aangepakt (niet fysisch maar psychisch, en ikzelf kon mij dat permitteren daar ik nogal een krak was in wiskunde). Het heeft niet mogen baten, maar het schetst het feit dat ook ik niet het 'brave kapitalistische doetje' was in die toen nogal elitaire (ik benoemde het zelfs 'militaire') school. Ook de ideologie van het marxisme en het socialisme begrepen wij wel goed, maar wat een paar Russen en een paar Chinezen ervan gemaakt hebben, dat is intussen wel gekend (zie infra en rubriek blauw). Bovendien kom ik uit een gezin van elf kinderen waar het sociale aspect en het verplicht kunnen delen van goederen een existentieel gegeven is. Idem wat betreft het uiterst schaarse bezit van persoonlijke goederen, waarmee ik graag naar de begrippen kolchosen en sovchosen verwijs, maar ook brood gaan halen en een broodzak meenemen bracht bij tot onze assertiviteit om een kwartje (1/4de of 0,25 van een Belgische frank = minder dan 0,62 cent!) uit te sparen, waardoor ik inderdaad ook zeer spaarzaam kan leven (is momenteel overigens wel nodig maar ook dat werkt bizar genoeg ver-rijk-end).
Maar voor mij is niets van dit alles op enig punt een politiek gegeven. Ik mag dan wel sociaal ingesteld zijn, ik ben economist en probeer keer op keer terug realist te zijn. Zowel de Oosterse als de OPEC-welvaart is compleet gebaseerd op de vrije markteconomie. Als we daar het sociaal model aan koppelen, komen we aan de 'gecorrigeerde vrije markteconomie'. Dit is een moegezaagd begrip, maar betekent concreet:
Laat de ondernemers en de burgers in eerste instantie vrij om te doen wat ze willen en vertrouw erop dat de mens intrinsiek meestal ook wel nobele bedoelingen heeft, zeker als individu.
Waar echter misbruiken ontstaan of kunnen ontstaan [de vrijheid van een mens loopt tot waar deze van een ander begint], moet de staat corrigerend optreden. In werkelijkheid is België bloedrood want Ierland en België gingen oorspronkelijk gelijk op, maar Ierland stopte met de uitbreiding van haar overheidsapparaat en staat nu bovenaan de welvarendste landen (pas op: met andere problemen o.a. torenhoge huizenhuren) en België bij de landen met de hoogste belastingdruk (en meest fraude dus ook; oorzakelijk verband is intussen al bewezen via talloze studies maar zelfs de postbode en de leerkrachten en poetsvrouwen weten dat en DOEN dat).
Blijkbaar staan trouwens alle partijen hier 'verbaal' achter, maar de uitvoering ervan is anders. We leven in een overgereguleerde staatsomgeving waarin een vuurtje achteraan meer beboet wordt dan geld in brand steken en zware fraude plegen. Een bedrijf heeft een milieudeskundige, een verpakkingsdeskundige, een milieu-coördinator, een boekhouder, een bedrijfsrevisor, een informatica-hardwarespecialist, een softwareleverancier, een preventie-adviseur, een veiligheidschef, een bediende voor de intrastat, werfaangiftes, dimona-aangiftes, reprobel en recupel-aangiften, een sociaal bureau, een advocaat per rechtstak, een incasso-bureau, een bodemdeskundige en binnenkort ook een energiedeskundige nodig, om een paar arbeiders te werk te stellen. Het zo geroemde NPC-debat (Nieuwe Politieke Cultuur) is nochtans al deels tot uitvoer gebracht en begin 2005 werd in het elektronische geworden Belgisch Staatsblad meer dan 900 blz. gepubliceerd aan de 'cumul van de hoogste publieke mandatarissen'. Laat staan hoeveel duizenden bladzijden nog moeten volgen voor de lagere publieke mandatarissen. [* gecensureerd *] zou eigenlijk perfect daarin opgenomen kunnen worden.
Zo rood ben ik dus zeker niet al vind ik het sociale personeelsbeleid van bijv. de grote groep Colruyt lovenswaard voor haar respect en flexibiliteit voor haar personeel, terwijl zij gelijktijdig wèl de werkdruk hoog houdt (dat moet ook) en het personeel betrekt bij te te halen hoge rentabiliteit. Ik denk trouwens dat een hoge werkdruk meestal ook goed is voor de gezondheid (arbeid adelt - mijn vader vulde dat altijd aan met "maar adel arbeidt niet", waar ik niet akkoord mee ga, hij werd trouwens zelf 2 X tot ridder geslagen).
Bovendien heb ik door een aantal uitspraken eigenlijk wel het meest bewondering gekregen voor Frank VAN DEN BROUCKE (ook m.b.t. fraude bij ziekenhuisapotheken en de open boekhouding die er maar niet door raakt, terwijl dat vanzelfsprekend zou moeten zijn).
Los van enige sympathie voor het originele 'rode' gedachtengoed kan het echter niet dat er Brusselse regeringslui zijn die zo creatief met boekhouding omgaan als hier op http://www.brusselsaffaires.org/index_body.php?lan=nl&pag=dossiers&nr=1 wordt aangetoond met alle detaildocumenten uit de boekhouding Eric Tomas (PS; Brussels Minister van Tewerkstelling, economie, huisvesting en economie). De volledige detailposten boekhoudingsuitgaven hiervan in Excel-sheets zijn ook volledig bij mij verkrijgbaar! Mèt alle namen met wie ze gingen gaan eten e.d. Als wij zo'n informatie ontdekken, wordt ze altijd snel verspreid om vernietiging tegen te gaan.
In dezelfde omgeving heeft het Brussels gerecht overigens afgelopen maandag geoordeeld dat de journalistieke klacht van Brussels Staatssecretaris Emir KIR wegens 'laster en eerroof' ongegrond is. Het ging over een artikel van twee journalisten die hem 'negationist en leugenaar' noemden (wat veel grover is dan de deep-links van mij naar * gecensureerd *). Integendeel: de rechter gaf te kennen dat er van laster geen sprake kan zijn, omdat Kir wel degelijk een negationist en een leugenaar is (en zelfs in een betoging luidkeels opriep om het standbeeld daarvan in Elsene te vernietigen). Wanneer willen mensen begrijpen dat indien zo'n PS-toonaangevende mensen (zowel een politicus als een boekhouder) persoonlijke verrijkingen plegen, dàn moet zo'n persoon toch ontzet worden uit zijn ambt (politiek mandaat of desgevallend daarvoor dient de tuchtraad!)? Of noemt men zo'n uitspraak ook al rebels. We moeten trouwens niet kijken naar Wallonië en douches van Marie Arena (voormalig hoofd van de ambtenaren; beeld je in; haar ambtenaren bestraffen onze belastingplichtigen zwaar als er ook maar enige blijk van fraude is), maar ook naar de VISA-schandalen en nu de regio van de Westhoek dicht bij ons. Maar ik kleur nu wellicht buiten de lijntjes en laat niet na dezelfde praktijken in andere partijen en in Vlaanderen te vernoemen, dus:
VAN BELLE Jean Marc, Bellegoed, Bellegem, 20/11/05