Net zoals wellicht bij de meeste mensen, moet iedereen in zijn leven wel eens door een nacht...  Hieronder leg ik uit waarom ik bewust voor deze nummerplaat koos: Het is poëzie en betekent 'IK WACHT EEN NACHT' (of eigenlijk IK WACHT DE NACHT, maar dat is fonologisch niet begrijpbaar voor iedereen).

Dat ik het kind bewust bewaard heb omdat ik al van kleinsaf zei "wacht maar tot ik groot ben!" en omdat ik mijn puberteit nog niet gehad heb, leerde ik nogal snel mijn eigen leven in handen te nemen. En wat is er gelukkig-makender dan het leven zo speels mogelijk op te vatten en vanuit een poëtische klas (waarin oorspronkelijk ook nu Antwerpse stadsdichter Bart Moeyaert naast mij zat in een school in Brugge die bij ons beiden nooit veel positieve herinneringen naliet) de werkelijke Griekse zin van 'poetes' in de zin van 'maken' uit te voeren.

Nee, het is helemaal geen toeval dat de Van Belletjes in Bellegoed, Bellegem, Straatje 21 woonden, want dat was een plots rêverie van mijn echtgenote en ik ben altijd al voluit voor dromen gegaan. Nee, het is helemaal geen toeval dat ik problemen kreeg toen ik afstudeerde omdat een docent economie het niet verantwoord vond dat ik sterretjes op mijn letters i en j schreef. Nee, het is evenmin toeval dat ik een onmogelijke trouwring draag die vierkant (mijzelf) en rond (mijn echtgenote) tegelijk is (zie ook ons huwelijks boekje ! ! !) .

Nee, het is ook geen toeval dat ik een van de eersten was in België die roterende wieldoppen liet bedrukken met mijn drie kinderen en mijn echtgenote:

• floris van belle: de denker

• marieke van belle: de doener

• stientje van belle: de ziener (= zij noemt zichzelf eerder de dromer, ze kreeg bruine ogen omdat mijn echtgenote zo graag eentje met bruine ogen wou)

• veerle langedock: de dakini (= in het boeddhisme een soort goddelijke leermeesteres, zie boek De warme adem van de Dakini over het vrouwelijke principe in het Tibetaanse boeddhisme dat eigenlijk over niets onrespectvols over de vrouw gaat, integendeel)

• door een gewichtje onderaan de schijf blijft de tekst van deze wielvelgen altijd rechtop staan (Logocom verdeelt deze schijven overigens)

En mochten bepaalde zaken dan nog toeval zijn, dan is het meestal snel aan mij en mijn wiskundige geest om de zaken betekenis te geven (zoals mijn gemakkelijke telefoonnummer 056/25.25.20).

Maar u klikte wellicht uit nieuwsgierigheid naar de betekenis van mijn nummerplaat:

• Op 11/11/2004 verliet mijn echtgenote mij, met heel de inboedel en met de drie kinderen en zonder enige reden aan mij op te geven; ons huwelijk had in mijn ogen echter nooit kwade dagen gekend en ik had alleen maar de hemel beleefd

• Op 12/11/2004 diende ik een verzoekschrift tot verzoening in bij de vrederechter

• Daarop kreeg ik een kortgeding en dagvaarding ten gronde met aanklacht: art. 229 B.W. (overspel) en art. 231 B.W. (grof geweld; grove beledigingen).

• Ondanks een gelijkwaardig inkomen van ons beiden, en een perfecte harmonieuze verhouding met mijn kinderen, krijg ik 900 EUR onderhoudsgeld als een guillotineveroordeling (wellicht omdat ik mezelf veroordeelde en die rechter zelfs mijn kinderen uit de rechtszaal stuurde en tegenpartij in het vuur van zijn betoog hoe verschrikkelijk ik wel was tegenover mijn rilatineslikkende zoon zelfs niet gezien had dat hij aanwezig was in de zaal). Dat beloopt op dit moment meer dan 30.000 EUR en hopelijk brengt de correctionele zaak eindelijk rectificatie van die blunder (zaken ten gronde en in beroep lopen ook nog, maar leerrijk is dat allemaal wel - alleen jammer dat het ditmaal mijn eigen dossier is).

• Toen de gerechtsdeurwaarders kwamen nadat bleek dat ik die 900 EUR niet kon betalen (gelijktijdig moest ik namelijk alle kaskredieten en de zware hypothecaire leningen betalen volgens het vonnis, leuk niet waar, en de kinderen vroegen hieraan voorrang te geven zolang ik kon), namen ze ook nog mijn lichte vrachtwagen in beslag (die al 210.000 km op de teller staan had) en ondanks stil protest van de handelsrechter van Kortrijk. En toen begreep ik waarom een leasing bji veel mensen tot een faillissement lijkt (het is voor mensen die geen voorschotten meer kunnen betalen als ze een wagen moeten kopen om hun inkomsten te behouden).

• Omdat dit me allemaal een bepaald moment toch wel wat veel werd, besloot mijn moeder mij een voorschot op de erfenis te geven (en ook mijn andere zeven broers en drie zussen hetzelfde deel) waarmee ik 7.000 EUR advocaatkosten van de dure Martine Van Elslander uit Brugge (die totaal verkeerd geprocedeerd had trouwens, en mijn dossier eigenlijk totaal verkeerd benaderd had waarna ik besefte dat het praktische performale-intellectuele niveau van de meeste advocaten lager ligt dan van veel gewone arbeiders), bracht ze mij op het idee van een gepersonaliseerde nummerplaat.

• Wiskundig als ik was, liep ik een drietal nachten alle mogelijkheden af en al snel werd het...

• I

• K

• W

• 8

• 1

• 8

• en dat staat voor

• IK    (ik)

• W8   (wacht)

• 18   (een nacht, of beter eigenlijk ikwachtdenacht met doffe 'e')

Of die nacht nu al voorbij is, dat weet ik niet, maar ik heb in elk geval altijd al geweten dat er na een dag... een nacht valt. En na de meeste nachten ook terug een dag aanbreekt (behalve de laatste nacht).

Vandaar deze positieve boodschap naar mijn echtgenote toe, waarmee ik wil zeggen dat ze welkom terug is (ook al zal het almaar meer moed vergen om het vertrouwen te herstellen en ook te willen herstellen; ik ben Jezus niet).

Omgekeerd besef ik dat ik eigenlijk dankzij haar een unieke kans krijg, om ook na mijn overlijden (mijn monogame ideaal van levenslange leifde is niet ingestort maar in elk geval wel onbereikbaar geworden of voorbij voor mij; ik ben niet slim genoeg om wereldvreemd te blijven) verder te leven en heel wat zaken te doen die anders totaal niet onmogelijk waren.

In elk geval staat die 18 niet voor iets wat ik nu plots hoorde van iemand en waarvan ik niet eens het bestaan wist...

at your service ofte loquendi libertatem custodiamus

VAN BELLE Jean Marc, Bellegoed, Bellegem, 29 november 2007